Alles wat er thuis gebeurde bleef binnenshuis

Is het waar? Ingrijpende gebeurtenissen die in het leven je houding in de toekomst verandert? Het was gebruikelijk, gewoon en aan de orde van de dag. Géén socialmedia zoals wij dat heden ten dagen kennen. Cultuuroverdracht en beeldvorming was veel al afhankelijk van begrensde bronnen. In dit dorp bleef alles binnenshuis wat er thuis gebeurde.

Vanwege persoonlijke omstandigheden, welke ik buiten beschouwing laat, heb ik de naam van het slachtoffer gefingeerd.

Van oorsprong uit Noord-Holland en nu is Frederique woonachtig in Lelystad. Mijn verhalen over pesterijen heeft haar een persoonlijk boekje doen openen. Ik ken haar persoonlijk, maar toen nog niet haar verhaal.

In een klein dorp heeft Frederique een koersbepalend deel van haar leven doorgebracht. De momenten die als een paal boven water staan, waren op school. Vanaf groep drie tot groep zes (in die tijd waren het klassen) zijn de herinneringen vaag. De pijn is nog te voelen. ‘Maar groep zes?’ vraag ik aan haar. Ze geeft een diepe zucht. ‘Ja…’ Het is voor een kort moment stil. ‘Die leerkracht deed er aan mee. Dat is het ergste. Hij gooide steeds olie op het vuur, zodat het steeds erger werd.’

‘Ik kan mij nog goed het laatste jaar van die basisschool herinneren. Dat was groep zes, want daarna ben ik naar een andere school overgestapt. Eigenlijk ben ik een lief en sociaal meisje geweest en dat is nooit veranderd. Alleen wilde ik niet

“… kreeg ik een stoffer naar mijn kop gegooid”

meer naar school. Op school werd je gepest en op school werd je in een hoekje gedrukt, geslagen en geschopt. Dus school was niet leuk, ik wilde niet naar school.’