Docent Arcus: “Het waren soms heftige pestreacties”

Deel 1

‘Je kunt als leerkracht als een waakhond op internet gaan zitten, in de groepsapp om vervolgens alle gesprekken te volgen.’ Jaap ziet zijn collega’s dat wel doen, maar zelf doet hij dat niet. ‘Nou ja… Er kunnen allerlei andere groepen aangemaakt worden: een klein vriendinnengroepje of nog een groep…’ Voor hem is dat onbegonnen werk.

Vakdocent Jaap zit sinds 1977 in het onderwijs. Zijn loopbaan als docent begon in Apeldoorn. Vele jaren later werkt hij als docent Nederlands op ISG Arcus in Lelystad waar hij nu nog steeds werkt. Gedurende zijn schooljaren heeft hij als docent veel meegemaakt.

‘Ik had altijd al het idee: onderwijs is iets voor mij. Ik was eerst gefocust om het basisonderwijs in te gaan.’, zegt Jaap. ‘Maar daar heb ik nooit gewerkt. Direct na mijn militaire dienst ben ik begonnen in het voortgezet onderwijs in Apeldoorn. Het was op een LBO school. Een combinatie van LAO en LHNO.’

“Het waren soms heftige pestreacties”

‘Ik had een klas waar ik heel goed mee kon opschieten. Op een zeker moment had ik iets gezegd waarop de klas had besloten om mij te negeren en om niet meer aardig tegen mij te doen.’

Het was de tweede klas, zijn mentorklas. Twee meisjes hielden zich niet aan de code en werden het mikpunt van akelige pesterijen. ‘Die twee meisjes waren bang en durfden ook niet meer naar school toe. Dat hoorde ik en omdat het mijn mentorklas was, moest ik het oplossen.’

De twee meisjes fietsten naar huis en stopten bij een spoorwegovergang. Een groepje achtervolgde hen en zeiden: ‘Zullen wij hen onder de trein duwen?’

Het escaleerde in Jaap’s mentorklas in een mate dat de ouders aangaven dat de kinderen van school moesten. ‘Jawel, maar het zijn niet diegene die gepest worden die van school af moeten, wel de pesters.
Met de klas ben ik een gesprek aangegaan.’ Hij stelde de klas de vraag: ‘Nou, ik wil graag weten wat er aan de hand is.’