Je begint nu met een snoepje, hoe ver ga je dan?

Deel 3

Suzanne merkte dat haar dochter het geniepige gedrag overnam. ‘Er kwamen kinderen voor de deur en Laura had iedereen een snoepje of een ijsje beloofd en vervolgens riep Laura: Wie wil er een snoepje en wie wil er een ijsje?’ Suzanne legt uit hoe zij haar dochter duidelijk maakt dat dit niet goed is: ‘Kinderen kan je niet kopen met een snoepje of een ijsje, want dan is het snoepje op en begin je van voor af aan. Je begint nu met een snoepje, hoe ver ga je dan? Kinderen mogen je om wie je bent, ook zonder snoepje en zij vinden je leuk omdat jij Laura bent.’ Door deze gesprekken te voeren probeert Suzanne Laura bewuster te maken van wat zij doet. Ik vraag Suzanne of het voeren van deze gesprekken helpen. ‘Laura begrijpt het wel, maar ik moet héél veel herhalen. Na al die jaren is de angst om niet geaccepteerd te worden in haar systeem geworteld.’

Op school waren we bezig met complimenten geven aan Laura. ‘Geef het meisje die jou plaagt eens een compliment als:

“Zij schelden mij uit voor wc-bril, wc-bril, wc-bril!”

Ik vind dat je dat heel goed doet. Laura moest hard lachen, want ze dacht: Waar heb je het over? Ja maar en ja maar dit… Ik zei: Probeer het gewoon eens.’ Suzanne wil verder uitleggen maar dan komt haar dochter haastig en buiten adem binnenlopen en zegt: ‘Zij schelden mij uit voor wc-bril, wc-bril, wc-bril!’ Suzanne neemt even de tijd om haar dochter bij te laten komen en legt uit dat het slimmer is om ergens anders te spelen. De timing had niet ‘beter’ gekund…

We praten even na wat er gebeurd is. Ik druk op het knopje REC om het interview te hervatten, nadat ik de recorder even heb stopgezet. ‘We waren gebleven bij de complimentjes.’ zeg ik. Suzanne hervat: ‘O ja, over dat meisje dat ik zei: Geef haar toch een compliment.’ Suzanne vertelt verder: ‘Laura kwam thuis. Mama, het hielp! Zij begon mij weer uit te dagen en ik zei dat ik haar heel goed vond oppassen op haar broertje. Ik vroeg haar wat er gebeurde: Zij ging lachen en toen was het goed.’

Op de vorige basisschool ging het eerst goed en later werd dat minder.
Uitte Laura haar emoties hetzelfde op school als bij u thuis in de straat?

‘Op de vorige basisschool speelde het op een andere manier, zij uitte haarzelf anders. Het frustreerde Laura als iets niet lukte en klapte dan juist dicht. Thuis had zij altijd een boos gezicht wanneer zij uit school kwam. Zij was behoorlijk overladen en dat moest eerst even zakken, voordat ze weer kon spelen.’ ‘Zij kreeg ondersteuning: Sterk in de Klas, voor haar zelfregulatie. Naar mijn gevoel heeft het niet echt effect gehad. Laura raakte steeds meer achterop met de les. Zij kreeg ook andere ondersteuning. Zo kreeg zij logopedie, ondersteuning van een orthopedagoog, kortom, alle ondersteuning dat de school maar in huis had. De school zei: We proberen het nog even. Ik gaf al heel snel aan dat zij naar een andere school moest, ik was al aan het rondkijken. Vervolgens heeft de school een varia aan testen afgenomen. Daarna hadden we besloten om haar niveau te testen. Hier kwam uit dat het niveau niet haalbaar is. Laura kan leren, maar op een rustige manier in een prikkelarme omgeving.’

Deel 4 staat online: Wow, dat had ik liever niet in haar gezien…

Word op de hoogte gehouden van de volgende publicatie door ons te volgen op Facebook.