Alles wat er thuis gebeurde bleef binnenshuis
Het dorpje was klein en het zwembad stond in het midden van het dorp. Alle scholen maakten gebruik van dit zwembad. ‘Dus wij komen daar. En ik kan mij nog heel goed de kinderen herinneren uit mijn oude klas. Ik werd geschopt en geslagen en eentje stond op mijn rug te springen. Een klasgenootje, Quinten, stond op en..’ Met een gedempt schreeuwende toon herhaalt zij zijn woorden: ‘Dat doe je niet met meiden! En daar moet je lief voor zijn zegt mijn moeder altijd!’ Frederique vertelt verder hoe Quinten het voor haar opnam: ‘En die ging beuken. Dat is de laatste keer geweest dat ik werd gepest.’
Vier jaar geleden, op een reünie, kwam zij Quinten weer tegen. ‘Ik heb hem bedankt voor zijn optreden in het zwembad.’ Haar woorden van dankzegging waren: ‘Je hebt zoveel indruk op mij gemaakt die dag. Die dag staat geschreven en dat kan ik niet meer kwijtraken.’
‘Toen ben ik gaan pesten. Op de middelbare school is het omgedraaid. Ik heb daar enorm veel spijt van.’ Maud Pannekoek, een meisje, getergd door Frederique vanwege haar naam. ‘Het heeft één jaar geduurd en voor haar was dat jaar verschrikkelijk. Ik weet hoe het voelt. Om te voorkomen dat ik niet de pispaal wordt, noemde ik haar Havermout Pannenkoek. Straks word ik ook gepest en dan… Kan ik dan wel recht blijven staan? Red ik het dan wel? Want ja, dan voel je je verdrietig en alleen. De menigte pestte haar en ik deed mee. En Maud liep áltijd weg.’
ANNO GISTEREN EN VANDAAG
‘Het zal mij niet nog een keer gebeuren. Als nu iemand iets lelijks over mij zegt, dan zeg ik: Daar is het gat van de deur. Je weet waar je binnen bent gekomen, daar kan je er ook weer uit. En dat heb ik ook met meerdere mensen gedaan. Er is niemand meer die mij niet ik kan laten zijn, want ik mag zijn wie ik ben. En als zij dat niet kunnen accepteren, dan stuur ik ze gewoon weg.’
“Nog steeds krijg ik daar een warm gevoel van”
‘Een jaar geleden heb ik de stoute schoenen aangetrokken en heb ik Maud een berichtje gestuurd: Ik wil mijn excuses aanbieden voor wat ik gedaan heb. Ze reageerde heel stoer: Dat is verleden tijd, dat is geaccepteerd en wij kijken nu wat de toekomst ons brengt. Dat vond ik zo lief. Nog steeds krijg ik daar een warm gevoel van.’
