Docent Arcus: “Het waren soms heftige pestreacties”

Hij gaf aan een ieder van zijn leerlingen een velletje papier en vertelde erbij: ‘Schrijf maar op wat er gebeurd is. Je mag alle namen noemen. Geen anonimiteit, zeg gewoon wie het heeft gedaan.’
Iedereen begon te schrijven en leverde het briefje in. ‘Alle briefjes heb ik hardop voorgelezen. Die pesters werden echt zó klein.’ legt hij al beeldend met zijn vingers uit.
‘Daarna heb ik een gesprek met hen gehad.’ Hij zei tegen zijn leerlingen: ‘Het is eigenlijk een soort pesterij van mij dat ik dit doe.’ Daarna heeft hij het met de leerlingen uitgesproken en het was klaar.’

Hij heeft het samen met zijn klas weer goed kunnen maken. Terugkijkende naar zijn optreden, zegt hij: ‘Dat was eigenlijk een heel heftige actie hoor.’
Hij had het probleem binnen de muren van zijn klas gehouden. ‘Groter heb ik het niet gemaakt. Ik heb het dus ook niet overlegd met andere collega’s. Ik heb het gewoon zo gedaan.’
Achteraf werd het duidelijk dat een beperkt groepje aan het pesten was en de anderen vonden dit gedrag eigenlijk vervelend. Na dit incident hebben de pesters nog een paar jaar op de school in Apeldoorn gezeten.

Is dit de juiste oplossing? ‘Ik had er geen ervaring mee.’ vertelt hij eerlijk. ‘Dus ik deed wat ik dacht dat het beste was. Ik had wel tegen hen gezegd: als er nog vervolg-dingetjes zijn, dan wil ik dat direct weten. Maar dat was niet meer nodig.’

Er is een gedegen twijfel als ik aan hem vraag of hij het anno 2019 op dezelfde manier zou aanpakken. Waarom twijfelt u een beetje? ‘Nou ik heb… Ja misschien dat ik het iets te groot heb gemaakt. Het was wel heel heftig dat ik de hele klas erbij betrok. Wel kreeg ik heel goed in beeld wie de pesters waren. Want de anderen zeiden: dat doet dié, die doet dat, die doet dat en die doet dat. Ik wist dus meteen wie het waren en dat de rest het niet was. Wat dat betreft is het toch een goede methode.’

Expliciet wil ik dit benoemen en ik vraag aan hem of gewelddadige excessen tussen leerlingen en leerkrachten regelmatig in de media worden uitgelicht. Komt uw reden voor twijfel voort uit angst voor losse handjes? Snel reageert hij met: ‘O nee. Dat heb ik helemaal niet.’

“ Ik zeg er áltijd iets van“

Hoe gaat u er nu mee om in de bovenbouw? ‘Ik let er op, zeker weten. Als iemand een rotopmerking naar een ander maakt, ga ik er meteen op in: Dat gaan we niet doen zo. Ik zeg er áltijd iets van.’